GONOCARPUS Thunb.

  1. Gonocarpus acanthocarpus (Brongn.) Orchard, Bull. Auckland Inst. Mus. 10: 224 (1975); POWO (2021). – Haloragis acanthocarpa Brongn. in L.I.Duperrey, Voy. Monde: t. 70 (1831). – Haloragis palauensis Tuyama, J. Jap. Bot. 16: 283 (1940). – Haloragis yarrabensis Domin, Biblioth. Bot. 22(89): 480 (1928). New Guinea and Australia. PAPUA.
  2. Gonocarpus chinensis (Lour.) Orchard, Bull. Auckland Inst. Mus. 10: 207 (1975); POWO (2021). – Haloragis chinensis (Lour.) Merr., Trans. Amer. Philos. Soc., n.s., 24(2): 290 (1935). – Gaura chinensis Lour., Fl. Cochinch.: 225 (1790). E Asia, Malesia, and Australia. SUMATRA, KALIMANTAN, SULAWESI, NUSA TENGGARA, MALUKU, PAPUA.
  3. Gonocarpus halconensis (Merr.) Orchard, Bull. Auckland Inst. Mus. 10: 187 (1975); POWO (2021). – Haloragis fruticosa Went, Nova Guinea 14: 106 (1924). – Haloragis gjellerupii Went, Nova Guinea 14: 107 (1924). – Haloragis nemorosa Went, Nova Guinea 14: 107 (1924). Philippines, Sulawesi, New Guinea, and Solomon Islands. SULAWESI, PAPUA. Photos
  4. Gonocarpus micranthus Thunb., Nov. Gen. Pl.: 55 (1783); POWO (2021). – Gonatocarpus micranthus (Thunb.) Willd., Sp. Pl., ed. 4, 1: 690 (1798). – Haloragis micrantha (Thunb.) R.Br. ex Sieb. & Zucc., Fl. Jap. Fam. Nat. 1: 25 (1845). E Asia, Malesia, Australia, and New Zealand. SUMATRA, JAVA, KALIMANTAN, SULAWESI, PAPUA. Photos

 

LAUREMBERGIA P.J.Bergius

  1. Laurembergia coccinea (Blume) Kanitz in C.F.P.von Martius & auct. suc. (eds.), Fl. Bras. 13(2): 377 (1882); POWO (2021). – Epilithes coccinea Blume, Bijdr. Fl. Ned. Ind.: 734 (1826). – Laurembergia agastyamalayana A.N.Henry, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 62: 603 (1966). – Laurembergia brevipes Schindl., Beibl. Bot. Jahrb. Syst. 77: 15 (1904). – Laurembergia glaberrima Schindl. in H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 225: 67 (1905). – Laurembergia grandifolia Schindl. in H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 225: 66 (1905). – Laurembergia hirsuta Schindl. in H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 225: 65 (1905). – Laurembergia indica Schindl. in H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 225: 64 (1905). – Laurembergia javanica Schindl., in H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 225: 69 (1905). – Laurembergia wangerinii Schindl., Beibl. Bot. Jahrb. Syst. 77: 62 (1904). – Serpicula brevipes Wight & Arn., Prodr. Fl. Ind. Orient. 1: 338 (1834). – Serpicula epilithes Blume, Mus. Bot. 1: 110 (1850). – Serpicula hirsuta Wight & Arn., Prodr. Fl. Ind. Orient. 1: 338 (1834). – Serpicula javanica Miq., Fl. Ned. Ind. 1(1): 1090 (1858). India and Sri Lanka, Sumatra, Java. SUMATRA, JAVA.

 

MYRIOPHYLLUM Ponted. ex L.

  1. Myriophyllum aquaticum (Vell.) Verdc., Kew Bull. 28: 36 (1973); POWO (2021). – Enydria aquatica Vell., Fl. Flumin. 1: 57, t. 150 (1829). – Myriophyllum brasiliense Cambess. in A.F.C.P.de Saint-Hilaire & al., Fl. Bras. Merid. 2: 252 (1830). Native of S America. Introduced to Java. Photos
  2. Myriophyllum dicoccum F.Muell., Trans. & Proc. Philos. Inst. Victoria 3: 41 (1859); POWO (2021). India to E Asia, Java, New Guinea, and Australia. JAVA, PAPUA.
  3. Myriophyllum muricatum Orchard, Brunonia 8: 223 (1986); POWO (2021). Borneo to Maluku and Australia. KALIMANTAN, SULAWESI, NUSA TENGGARA, MALUKU.
  4. Myriophyllum spicatum L., Sp. Pl.: 992 (1753); POWO (2021). – Myriophyllum pusillum Blume, Mus. Bot. 1: 111 (1850). Africa, Asia, and Europe. SUMATRA.

 

 

Literature